سالمندي مي تواند دوران خوبي باشد ، دوران سرزندگي و نشاط عزم و اراده و بزرگي و عزت و شکوه

تفاوت هاي رواني زنان و مردان

از دهه 1950 به اين طرف ، روانشناسي جديد خواسته است از تفاوت هاي زن و مرد بكاهد ؛ زيرا اين تفاوت ها در گذشته ، اغلب براي مطيع كردن و به خدمت گرفتن زنان به كار رفته است . طبق آمار سازمان بهداشت جهاني در مورد 61 جامعه ، تقريباً 50 درصد زوجها طلاق مي گيرند يا مي خواهند طلاق بگيرند و اين اتفاق معمولاً در سال چهارم يا پنجم زندگي مشترك آنها رخ مي دهد . درصد ازدياد طلاق بين سال هاي 1960 و 1990 به 300 درصد مي رسد . 

59 درصد خصوصيات و رفتار زيست شناختي مردان و زنان يكي است. هر دو يك مغز ، يك بدن ، دو دست ، دو پا و ... دارند ، نفس مي كشند ، غذا مي خورند ، مي خوابند و ...  .

اعتقاد به اين كه تفاوت هاي ژنتيكي ، غددي ، هورموني ، اندامي و ... نمي توانند روي روان و رفتار زنان و مردان اثر بگذارند ، كاملاً غلط و ضد علمي است . اگر روان شناسي تفاوت هاي دو جنس در قرن 19 اين اشتباه را مرتكب شد كه مرد را به عنوان جنس برتر شناخت تا بتواند زن را پايين بياورد و او را فقط به نقش هاي معمولي بارداري ، تربيت فرزندان و تغذيه محدود كند ، اين باور نيز مي تواند كاملاً اشتباه و خطرناك باشد كه زن و مرد مشابه هستند . زن و مرد در حقيقت انسانند ، اما متفاوت . در كتاب ، " كشف كردن تفاوت هايمان " ، اثر ژورتانبنوم ، گفته شده است كه براي درك واقعيت چهار روش وجود دارد : فيزيكي ، احساسي ، عقلاني و روحاني . زنان به راحتي مي توانند از يك روش به روش ديگر بروند اما مردان با روش فيزيكي و عقلاني راحت ترند . به عنوان مثال مردي كه غمگين يا شاد است اين حالت ها را با رفتار ( فيزيكي ) خود نشان مي دهد . به عبارت ديگر مرد به عمل ، ارجحيت مي دهد . زن غم را احساس مي كند و حتي مي تواند بي دليل احساساتي شود ، ولي درك اين موضوع براي مر بسيار سخت است . زن به رابطه خود و محيط ، بيشترين ارجحيت را مي دهد .

براي مرد ، هيجان بيانگر يك مشكل يا تعارض است ؛ پس به دنبال اين هيجان مي رود تا آن را از بين ببرد و آرامش روحي اش را دوباره به دست بياورد . براي زن هيجان به صورت بهانه براي ايجاد ارتباط در مي آيد . زن مي خواهد هيجان خود را بيان كند ، آن را با ديگران تقسيم كند و در مقابل ، هيجانهاي ديگران را به دست آورد . وقتي زن هيجان خود را براي شوهرش تعريف مي كند شوهر به طور خودكار فكر مي كند كه خودش قسمتي از مشكل است ، او دليل يا يكي از دلايلي است كه اين هيجان را به وجود آورده است .

بنابراين اغلب به حالت دفاعي ، واكنش نشان مي دهد . شوهر براي آن كه به زنش كمك كند تا هيجان او از بين برود ، به جستجو و پيدا كردن راه حلي براي مشكل مي گردد . اين كار موجب مي شود كه زن فكر كند مرد مي خواهد عيب او را جبران كند يا مي خواهد هميشه حرف آخر را بزند ؛ زيرا مرد هيجان خود را به شيوه عقلاني و انديشمندانه بيان مي كند ، براي همين احساس مي كند كه مورد حمله قرار گرفته ، و زن احساس مي كند كه درك نشده است .

يك متخصص در زبان شناسي اجتماعي براي درك اين كه چرا مردان و زنان در ارتباط برقرار كردن اين قدر مشكل دارند ، به تحليل روش هاي مكالمه و گفتگو بين زنان و مردان پرداخته است. او نشان داده كه مردان به اندازه زنان حرف مي زنند اما آنها در همان شرايط از همان موضوعها و براي همان هدف ها حرف نمي زنند . زنان براي ايجاد ارتباط و بيان حالت هاي روحي خود از زبان ارتباطي و صميمانه ، استفاده مي كنند . مردان از زبان براي انتقال اطلاعات و دريافت آن بهره مي گيرند . براي مرد ، زبانِ عملكرد ابزاري دارد و براي حفظ استقلال به كار مي رود . مردان از واقعيت هاي عيني و خارجي حرف مي زنند ، در حالي كه زن از زندگي خصوصي خود براي استراحت و تجديد قوا در سكوت بهره مي گيرند .

مرد در جمع بيشتر حرف مي زند ، مرد سخنراني مي كند و زن تظاهر مي كند كه گوش مي دهد ؛ زيرا براي زن زندگي خصوصي اهميت دارد و نه موقعيت اجتماعي . به علاوه مردان تنها زماني در جمع صحبت مي كنند كه هر بار فقط يك نفر حرف بزند در حالي كه زنان وقتي بيشتر از يك صدا شنيده مي شود ، راحت تر حرف مي زنند . هنگام حرف زدن ، زنان معمولاً به دنبال تأييد شدن هستند ، در حالي كه مردان قدرت طلبي مي كنند. زنان براي ارتباط برقرار كردن ، ناراحتي ها يا نگراني هاي كوچك خود را تعريف مي كنند ، مرد بيان ناراحتي ها يا نگراني ها را به حساب سرزنش يا انتقاد از خود مي گذارد .

با درنظر گرفتن اين موضوع كه بين زنها و مردان تفاوت هاي زيادي وجود دارد (كه اين تفاوت ها مكمل يكديگرند).

مردان مي خواهند كه زنان ، كمتر حرف بزنند ، فعاليت هاي بدني بيشتري داشته باشند ، كمتر رمانتيك باشند ، كمتر فكر خود را به ديگران مشغول كنند ، به كارشان بيشتر مشغول باشند ،  بيشتر منطقي باشند ، بيشتر در خانه بمانند ، كمتر حساس باشند ، خوش قول تر باشند و زودتر حاضر شوند .

زنان مي خواهند كه مردان ، بيشتر حرف بزنند ، بيشتر عاطفي باشند ، فعاليت هاي بدني كمتري داشته باشند ، بيشتر رمانتيك باشند ، وقت خود را كمتر به كار و بيشتر براي خانواده صرف كنند ، كمتر حسابگر باشند ، بيشتر به بيرون از خانه بروند و همدردي بيشتري نشان دهند ، كمتر عجله داشته باشند و به سلامت خود بيشتر برسند .

با مقايسه يك به يك خواسته هاي زنان و مردان به نظر مي رسد شاهد يك صف آرايي براي نبرد هستيم . نبردي كه در آن هر كسي ادعا مي كند طرف مقابل او را دوست ندارد ؛ هر كس ، ادراك خود را به عنوان هنجار معرفي مي كند كه بايد دنبال شود . هر دو طرف خيال مي كنند كه مسئله ، مسئله عشق يا اراده است اما نمي دانند كه تفاوت هاي ذاتي باعث به وجود آمدن اين تفاوت ها مي شود و دشواري ها را به وجود مي آورد .

بايد تفاوت هاي زنان و مردان را شناخت و به آنها اهميت داد نه اين كه براي " هنجارسازي " جنس مخالف به كار گرفت . با اين كار يكي ديگري را متهم نخواهد كرد كه صداقت ندارد يا نمي تواند ارتباط برقرار كند .

منبع:http://mhmilani.persianblog.ir/post/6

تهیه کننده : مسعود سلامی

s2.picofile.com/file/7357763545/%D8%A8%DB%8C%D9%86%D8%A7%DB%8C_%D8%B1%D9%88%D8%AF%DB%8C_%D8%B3%DB%8C_%D8%AF%DB%8C_1_%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%B4%D9%87_%D8%B1%D9%88%D8%A7%D8%A8%D8%B7_%D8%AF%D8%AE%D8%AA%D8%B1_%D9%88_%D9%BE%D8%B3%D8%B1_%D9%82%D8%B3%D9%85%D8%AA_%D8%A7%D9%88%D9%84.pptx.html

برخلاف فرهنگ غربی ها ، كه وجود سالمندان را در خانواده‏ ، زائده‏اى مزاحم مى‏پندارند و سعی دارند به نحوى آنان را از محیط خانه و روابط خانوادگى دور كنند و به «خانه سالمندان» بفرستند، اسلام به آنان ارج مى‏نهد و برای آنان حرمت قائل است و به رعایت حقوق و احترام آنان سفارش كرده و به بهره‏ گیرى از تجارب و افكار پخته ی آنان ، تشویق مى‏كند.
در این بخش، شیوه صحیح برخورد با پیران و سالمندان را - چه پدر و مادر باشند، چه سالخوردگان دیگر - بر اساس تعالیم مكتب اسلام ، بررسى مى‏كنیم.....

سازمان بهداشت جهانی که در شهر ژنو پایتخت سویس قرار دارد از موسسات وابسته به سازمان ملل است .

در کنفرانس سانفرانسیسکو در سال 1946 تصمیم به تشکیل یک کنفرانس بین المللی بهداشت گرفته شد که اساسنامه آن در هفتم آوریل سال 1948 ، در نیویورک تنظیم و تصویب شد و اولین انجمن بهداشت جهانی اقدام به انتخاب روزی از سال به نام " روز جهانی بهداشت " نمود .

در ژوئن همان سال اولین مجمع عمومی سازمان بهداشت جهانی در ژنو با حضور نمایندگان 61 کشور جهان تشکیل شد . از سال 1950 ، 7 آوریل ( 7 April ) هر سال ، با نام روز جهانی بهداشت در سراسر دنیا جشن گرفته می‌ شود . هفتم آوریل ، روز جهانی بهداشت و همچنین سالگرد تاسیس سازمان جهانی بهداشت است .

رسالت روز جهانی بهداشت بالا بردن آگاهی عموم مردم جهان ، درباره موضوع خاص بهداشتی است که سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) آن را در رأس اولویت های بهداشتی سال قرار داده است . این روز به عنوان نقطه شروع اجرای برنامه های بهداشتی بلند مدتی است که می بایست مدت ها قبل از 7 آوریل ، فعالیت های آن انجام شده و منابع آن فراهم گردد .

هدف این سازمان ، فراهم کردن حداکثر امکانات بهداشتی و سلامتی برای کلیه انسان های روی زمین است ، به دنبال این هدف ، سازمان ، برنامه های زیادی را به مرحله اجرا می گذارد تا زمینه مساعدت کشور ها را برای تقویت بهداشت عمومی خود فراهم کند . یکی از موانع بزرگ در بهبود وضع بهداشت در دنیا کمبود اشخاص متخصص می باشد . سازمان بهداشت جهانی برای رفع این مشکل ، دوره های مطالعاتی و کارآموزی و تعلیم و تکمیلی در سرتاسر جهان تشکیل داده است .

بیشترین توجه سازمان مداوای تب های مناطق حارّه ، سل ، جذام ، وبا ، طاعون ، آبله ، امراض تناسلی ، بهداشت مادران و کودکان و تغذیه متمرکز می باشد و از جمله برنامه های عمده آن ریشه کنی مالاریا و آبله است . ایران در 23 نوامبر 1946 ، به عضویت این سازمان درآمد و همه ساله در اجلاس سالیانه آن و در کمیته منطقه ای در گروه مدیترانه شرقی شرکت داشته است .

سلامتی چیست و سالم کیست ؟

بهترين تعريفي كه در اساس نامه سازمان بهداشت جهاني قيد شده اين است كه مي گويد:

«مفهوم سلامتي تنها نداشتن بيماري و نقص عضو نيست بلكه آسايش كامل جسمي ، روحي و اجتماعي است.»

در شناسايي سالم ميتوان گفت سالم كسي است كه بيمار نشود، عاري از نقض عضو باشد، با تغييرات محيط هماهنگي داشته، قدرت كافي براي اداره امور زندگي و مقاومت لازم در برابر پيشآمدها و اتفاقات ناگهاني داشته باشد، از نظر رواني داراي روحي متعادل و از نظر اجتماعي در كمال تفاهم با ديگران بوده، از حرص و آز و بيدادگري و حسادت بركنار و خوش بين و نيك انديش و خوش رفتار باشد.

بايد دانست كه سلامتي يك كلمه نسبي است و در دنيا كسي كه كاملاً سالم باشد وجود ندارد.

درجات سلامتي:

• افراد باسلامتي عادي- از 90 تا 100 درصد درجات سلامتي نرمال را دارا مي باشد.

• افراد باسلامتي خوب- از 80 تا 90 درصد درجات سلامتي نرمال را دارا مي باشد. در صورتي كه موازين بهداشت جسمي و روحي را به خوبي رعايت كنند براي بهبود وضعشان كوششي بعمل آورند مي تواند سلامتي خود را به حد بالاتري برسانند.

نشانه هاي سلامتي فرد:

تعيين حدسلامتي اشخاص محتاج معاينات وآزمايشات باليني وآزمايشگاهي دقيق مي باشدولي علائم و نشانه هايي در دست است كه بدان وسيله شخص ميتواند تا حدي از سلامتي خود مطلّع شود.

مهمترين نشانه هاي سلامتي عبارتنداز:

1. نداشتن بيماري و نقص عضو كه شخص را از فعاليت و كسب درآمد در زندگي باز ندارد.

2. داشتن نيروي كافي براي انجام كار روزانه.

3. وزن ثابت صرفه نظر از دوران رشد( وزن شخص سالم تقريباً هميشه ثابت است).

4. اشتهاي مناسب، نه زياد و نه خيلي كم بطوريكه شخص به حداقل دريافت مواد لازم اشتها داشته باشد

5. خواب و استراحت كافي- شخص سالم بايد ساعات خواب و استراحت منظمي داشته باشد بسياري از مردم به 8 ساعت خواب نياز دارند ولي ميزان احتياج به خواب براي همه يكسان نيست. مهم خواب منظم و مرتب در ساعت معين است.

6. هماهنگي در اعمال حياتي – بدن انسان مانند ماشين اتوماتيك منظمي است كه بايد وظيفه خود را به موقع و خوب انجام دهد.

7. جلب توجه نكردن اعضاء بدن- شخص سالم هيچ وقت متوجه اعضاء خود نمي شود مگر آنكه علتي جسمي يا رواني در كار باشد و دچار بيماري يا عارضه شده باشد.

8. احساس سبكي- در وضع عادي شخص سالم وزني براي خود احساس نمي كند.

9. رغبت به كارهاي روزانه- شخص سالم بايد از انجام كارهاي روزانه دچار ناراحتي نشود .

10. بازيافتن آسايش- هركس كاري انجام مي دهد دير يا زود خسته مي شود سالم كسي است كه بتواند بعداز استراحت كوتاهي آسايش خود را باز يابد.

11. حفظ آرامش- سالم كسي است كه بتواند آرامش خود را حفظ كند واز هيجان عكس العمل آن جلوگيري نمايد.

12. داشتن زندگي مرتب و منظم.

13. داشتن هماهنگي – انسان موجودي است اجتماعي، هركس بايد بتواند با ديگران همكاري نموده با اجتماع همكاري داشته و از نظامات اجتماعي پيروي نمايد.

14. هوش، محبت، همدمي و خوشرفتاري- سالم كسي است كه در عين دوري از حرص، بيدادگري، حسادت و مكر، خيرانديش، خوش بين ونيك رفتار باشد.

بهداشت چیست ؟

بهداشت در واقع زیر بنای فعالیت های اقتصادی و پیشرفت های اجتماعی یک ملت است و سلامت جامعه در گرو رعایت اصول بهداشتی می باشد و جامعه سالم و تندرست می تواند از منافع خود دفاع ، و حقوق خود را کسب کند . بهداشت عبارت است از علم و هنر پیشگیری از بیماری ها ، طولانی کردن عمر و بالا بردن سطح سلامت و توانایی بشر که اگر تک تک افراد جامعه سالم باشند ، می توان در مجموع ، یک جامعه سالم و توانا به وجود آورد . در قانون اساسی بر مسأله بهداشت تاکید زیادی شده است . در اصول سوم ، بیست و نهم و چهل و سوم قانون اساسی بر ضرورت تأمین بهداشت و فراهم نمودن امکانات بهداشتی و درمان بیماری ها ، و گسترش خدمات درمانی تأکید شده است .

انواع بهداشت عبارتند از:

الف) بهداشت غذايى ب) بهداشت فردى ج) بهداشت عمومى  د) بهداشت جنسى  ه) بهداشت روانى .

• بهداشت فردی: در بهداشت فردی هر فرد باید شخصا بهداشت اعضای بدن خود را رعایت کند تا سالم و تندرست بماند .

• بهداشت اجتماعی: هر فردی در این کار سهمی دارد و مجموعه ی این دستورات است که بهداشت اجتماعی را تامین می کند خودداری از مصرف آب آلوده سالم نگه داشتن محیط زیست و رعایت نکات بهداشتی در مواقع شیوع بیماری های واگیر دار و بطور خلاصه هر کاری که به سلامت عمومی جامعه کمک کند در این جهت حائز اهمیت است .

• بهداشت عمومی چیست ؟

بهداشت عمومی عبارت است از دانش پیشگیری از بیماری ها، بالا بردن سطح سلامت و توانایی بشر که از راه کوشش های دسته جمعی افراد به منظور سالم سازی محیط کنترل بیماری های واگیر دار و آموزش بهداشت عمومی انجام می گیرد .

ضرورت بهداشت :

1 ـ سـلامـتـی یـک نـیـاز فطری و ضامن بقاء نسل آدمی است . از این رو اسلام با تحریم خبائث و پـلیـدی هـا و حـلال کـردن پـاکـیـزگـی و پـاکـیـزه هـا و قـاعـده حـفـظ اعـتـدال در خـوردن و نـوشـیـدن ، راه وصول به این هدف را فراهم ساخته است .

2 ـ حفظ جان و سلامتی از واجبات است و شاید بتوان به استناد یکی از مصادیق آیه شریفه (وَلا تـُلْقـُوا بـِاَیـْدِیْکُمْ اِلَی التَّهْلُکَةِ) (با دستان خویش ، خود را به هلاکت نیفکنید) ضرورت رعایت بهداشت را به منظور پیشگیری از هلاکت استنباط کرد.

3 ـ ضـرورت پـیـشـگیری قبل از درمان بر کسی پوشیده نیست . زیرا با عارض شدن بیماری ، عـلاوه بـر رنـجـی کـه بـه انـسـان تحمیل می شود، رفع آن مستلزم صرف هزینه مالی و سایر هـزیـنـه هـاست ، که گاه درمان نیز مؤ ثر واقع نمی شود و یا با آثار سوء جانبی همراه خواهد بـود. هـمـچـنـان کـه گـفـتـه شـده اسـت . (دِرهم وقایة خیرٌ من قِنطار علاج ) یعنی یک درهم صرف پـیشگیری شود بهتر است از این که هزینه زیادی صرف درمان گردد. (و یا: پیشگیری ، آسان تر، کم خرج تر و کم دردتر از درمان است .)

گرداورنده:محمد رضا رستمی

منبع:

www.yjc.ir/.../

:به نقل از

www.jamejamonline.ir/newstext.aspx?newsnum=100004144443

 تهیه کننده: خلیل محمدیان